Bart, Tom, Jorrit en Jan aan het woord

Bart, 42, voelde diep van binnen dat altijd alleen zijn niet de bedoeling van écht leven was.

“Het is alweer een hele tijd geleden dat ik besloot om de stap te zetten van een teruggetrokken leven alleen, naar het contact aangaan met de buitenwereld waar ik me steeds meer van afgesloten had. 

Tegelijkertijd vond ik het moeilijk en zocht ik naar een weg uit m’n zelfgebouwde isolatie. In die zoektocht kwam ik in contact met jou en Aquarion. Ik ben er helemaal voor gegaan, wel twijfelend of ik er écht in kon veranderen.

Jouw hulp is onbeschrijfelijk waardevol voor me geweest om de stappen te zetten naar een nieuwe manier van leven. Toen ik op het einde van het traject aankwam zag ik een wereld voor me met ongelofelijk veel nieuwe mogelijkheden.

Ik besloot om te gaan daten, niet direct om een relatie te vinden, maar vooral om mezelf te laten zien dat ik precies mezelf kan zijn en het ok is als dat vanuit een ander geen match blijkt te zijn. Maar wat ik vond was juist dat er vrouwen waren die me vaker wilden zien en nog eens wouden afspreken. Dat voelde zo verwarrend voor me, dat het duidelijk is hoe negatief mijn beeld van de buitenwereld naar mij toe was.

Ik ontmoette iemand waar ik verliefd op werd en waarbij ik me de afgelopen twee jaar nog wel eens verward gevoeld heb in dat een vrouw zich tot mij aangetrokken kan voelen en zegt dat ze van me houdt. Ongeveer een jaar geleden ben ik samen gaan wonen. Dat was weer een hele grote stap voor iemand die zo gewend was alleen te leven. Het is af en toe heel moeilijk geweest, al die grote veranderingen. En het willen “vertrekken” voel ik nog steeds wel eens, maar een ding ben ik altijd blijven doen. Ik ben altijd volledig open gebleven in wat ik voel en wat ik wil. Daarin hebben we elkaar steeds weer gevonden en is onze relatie een plek om samen te groeien, ieder ook met onze oude pijn die er mag zijn.

Ik ben zo blij met haar, dat ik haar in het begin van dit jaar gevraagd heb om met me te trouwen. Volgend jaar gaat dat gebeuren, op onze eigen manier, in de natuur met de mensen die dichtbij ons staan. De afgelopen maanden hebben me veel tijd gegeven om nog eens terug te denken aan de weg van toen naar nu. En dat ik ga trouwen met de vrouw waar ik zoveel van hou was iets wat ik zeker nog met je wilde delen.

Bedankt voor wie je bent en voor wat je voor me hebt willen betekenen, het is onbeschrijfelijk waardevol voor me geweest en ik draag het voor altijd mee in m’n hart.

Tom, van 35, was zo overweldigd na een belangrijke gehooroperatie dat hij niet toekwam aan puberen, laat staan aan versieren van wie dan ook. 

“Niemand weet dat ik een afspraak met Aquarion heb gemaakt. Dat houd ik voor mezelf. Ik herinner mij de documentaire op channel 4 van best een lange tijd geleden. Heb vervolgens gegoogled en kwam zo op de website.

Ik wil graag mijn situatie en een plan van aanpak bespreken hoe ik van mijn onervarenheid af kan komen. Op seksueel gebied onervaren zijn is niet bepaald prettig weet ik inmiddels uit ervaring. Er rust toch wel een bepaald stigma op en dat maakt het ook moeilijk om erover te praten, wat ik denk dat zeer nodig is maar het stigma zelf beperkt me ook om op seksueel vlak meer ervaren te worden.

Ik ervaar deze situatie inmiddels ook als een blokkade voor het starten van een relatie. Dus deels ben ik op zoek om er over te kunnen praten en advies te krijgen aan de andere kant zie ik dit ook als de start van een coachingstraject zoals ik dat conceptueel op de website heb gelezen en ook op andere media heb gezien.

Ik heb geprobeerd om over mijn onervarenheid heen te komen door gewoon te gaan daten en het vervolgens gewoon te proberen maar dat is voor mijn gevoel erg gefaald. Ik voelde al enigszins destijds een blokkade maar nu helemaal om weer te gaan daten met als doel een erg leuke relatie. Weet niet goed wat ik moet doen op seksueel gebied maar ook bijvoorbeeld niet hoe ik het moet ervaren.

Technisch gezien ben ik geen maagd meer maar mijn seksuele ervaringen (voor zo ver je ze kan noemen) waren twee momenten die niet goed verliepen.

Op de basischool en de middelbare school ben ik zeker verliefd geweest, nooit iets mee geprobeerd. Was buitenbeentje op school, redelijk eenzaam, was veel in het ziekenhuis en zorgde er eigenlijk voor dat ik in mijn eigen wereld leefde. Ik heb daar geen trauma aan overgehouden.

Een jaar geleden ben ik begonnen met internet daten en na meerdere dates heb ik een hele aardige vrouw leren kennen. De eerste weken ging het ook erg goed maar zodra het op vrijen aankwam was het mis. Toen wel doorgegaan met daten, verliefd geraakt, ook weer van twee kanten, maar zodra het op vrijen aankwam wist niet wat ik moest doen, etc.

Afgelopen jaar heb ik op persoonlijk vlak best wat veranderingen doorgemaakt waardoor ik me behoorlijk meer zelfverzekerd voel. Op gebied van intimiteit voel ik me niet verlegen, drang naar vrijen is er en ik merkte ook geen probleem om het te initieren. Spanning is er altijd wel, maar ik beschouw het niet als verlegenheid.

Eigenlijk alle aspecten leren van hoe liefde en intimiteit moeten zouden verlopen in een relatie wil ik leren. Dus ik beschouw het als training om te leren vrijen, seksualiteit ervaren (heb ik nooit ervaren), hoe je je als man opstelt tov een vrouw niet in alleen in termen van seks maar ook op andere gebieden.

Eerder heb ik email contact met sexueel therapeut opgenomen en informatie opgevraagd bij escort bureau. Beide waren zeer behulpzaam maar ik kwam tot de conclusie dat ze mij niet echt konden helpen.”

Het traject werd uiteindelijk een al plezier voor hem, waarin hij vooral ontdekte wat durven doen betekent. Na enige schrik om in actie komen, twee stappen vooruit en een achteruit, brak hij langzaam maar zeker door naar openheid over intimiteiten en verdween zijn vrees voor elke nieuwe stap steeds meer.

Hij keek een hele serie negatieve overtuigingen voor het eerst diep aan en begreep de impact. Hij kon tegelijkertijd wennen aan het gebruik van zijn lichaam in de uitwisseling bij de intimiteitscoach en vervolgens bij de massagecoach en genieten van alle aanrakingen. Hij volgde iedere inwijding of zijn leven ervan afhing, geduldig, intens, niets overslaand. Binnen een half jaar was Tom een prachtige minnaar geworden.

Na het traject bezocht hij nog een paar sessies bij een EMDR-therapeute voor het kwijtraken van laatste, hardnekkige, negatieve overtuigingen. Hij kon daarna onbezorgd starten met daten. Hij had geen hulp meer nodig, zelfverzekerd als hij geworden was. De weg ernaar toe bracht hem op dit punt.

Hij zette zijn profiel op een datingsite, kreeg veel reacties. Bij de eerste vrouw die hij ontmoette was het meteen raak. Hij kon zijn ‘oren’ bijna niet geloven. 

Na onze afronding hebben we nog af en toe contact. Zo kan ik nog even meegenieten van nieuwe wendingen. Na een jaar latten gaan Tom en zijn vriendin samenwonen. Van niets naar veel in amper 1,5 jaar. Wow. 

“Ik ben Jorrit, 39 jaar, bankmedewerker, ICT’er. Ik wil eindelijk eens het verhaal van mijn leven vertellen. Ik heb nooit een liefdesrelatie gehad.”

“Verliefdheden ken ik wel, maar ze waren altijd eenzijdig. De meisjes hebben het nooit geweten. Niemand eigenlijk. Dit stilzwijgen duurt nu al zo’n 25 jaar en het knaagt aan me. Ik verlang erg naar liefde en intimiteit maar ik heb geen idee hoe ik deze wens in vervulling zou moeten laten gaan. Wie wil mij nou?

Ik ervaar een grote kloof tussen mijzelf en normale mensen om me heen, een kloof die groter en groter wordt naarmate ik ouder word en mijn vrienden gezinnen aan het stichten zijn. Ik houd dit alles maar voor me. Ik ben nogal gevoelig en een perfectionist, dus wil ik niet als een watje overkomen. Maar het gebrek aan hoopgevende contacten schrijnt als de hel. Hoe ben ik hier toch beland?

Nu ik deze regels teruglees, word ik me ineens bewust van de druk van de maskers die ik draag, alsof ik omwikkeld zit. Toch is de druk nou ook weer niet groot genoeg om ermee naar de huisarts te gaan. Het idee te vertellen hoe mijn leven is …., de ultieme afgang. Gelukkig vraagt zij nergens naar.

Ja, ik heb een goeie baan, eigenlijk doe ik het heel goed. In feite zie je niets aan me. Wat ik niet begrijp is dat iedereen toch zou moeten opmerken dat ik niet goed met vrouwen ben, dat ik onhandig ben, dat ik als man afga. Ik val namelijk helemaal stil in de aanwezigheid van vrouwen. Ik raak niemand aan, voel me een idioot in gesprekken als het over seks en relaties gaat. Ik ben wel goed genoeg voor ‘de goede vriend’, als het een beetje meezit tenminste.

Blij met een succesvolle date kan ik ook al niet zijn, want stel nou toch dat ze mij ziet zitten en mee naar huis wil…. dan val ik voor iedereen door de mand, want dat zal ze dan zeker gaan rondbazuinen.

Heel lang al heb ik een ‘ghost lover’ in mijn hoofd, die daar een behoorlijk prominente rol heeft, een super-romantische en ideale vrouw. Zij zal alleen nooit werkelijkheid worden. Dat weet ik maar al te goed. En ze laat me natuurlijk nooit weten dat ze me een zak vindt.

Wat ik niet of nauwelijks weet is hoe een vrouwenlichaam er echt uitziet. Wel van plaatjes en porno natuurlijk. Ik kijk wekelijks een paar keer en dan moet ik het met mezelf stellen, wat me behoorlijk begint op te breken. Lustgevoelens heb ik dus wel, maar langzaam maar zeker begin ik mezelf te vervelen, raakt mijn lijf verdoofd. Hoe een echte vrouw aanvoelt is nog steeds een ‘ver van mijn bed show’. Ik weet niet meer wat ik kan verwachten. Een prostituee zou wel een oplossing voor me kunnen zijn, maar die gang is niet echt iets voor mij, ik wil geen profiteur van afgedwongen seks genoemd worden. Dus hoop ik dat er zomaar ineens een vrouw aanbelt die …..

Deze cirkelgang drijft me de ene keer tot paniek dan weer tot groot verdriet. Tegelijkertijd voelt het gemis aan huid-op-huidcontact nog eens extra pijnlijk. Mijn verlangen naar intimiteit is sterk, maar hoe vul ik dit in? Ik zie geen mogelijkheden meer ooit nog iets goeds van mijn leven te maken. Telkens stop ik uit pure angst. En dat dit de reden is weet ik zelf heel goed.

Moet ik dan een dubbelleven blijven leven? Ik neem niemand in vertrouwen, zelfs mijn naaste familieleden niet. Ik draag het in mijn eentje, al jaren. Ja, ik moet toegeven dat ik me nu wel knap eenzaam voel, gevangen zelfs.

Terwijl ik al deze alinea’s herlees en tot me door laat dringen, merk ik dat ik een vreemde drang voel opkomen om de deur van deze gevangenis te openen. Ik verlang naar een wereld die mij begrijpt, mijn taal spreekt, mijn problemen herkent. Naar een wereld die oplossingen biedt. Met woorden zoals: “Wil jij erkend worden, precies zoals je bent?” Dit las ik laatst ergens. Wat doet het een pijn om mijzelf zo klem te zien zitten. Komen ook de volgende woorden boven: ”Wil ik mijn probleem wel oplossen? En zo nee, waarom dan niet?”

Door zijn verhaal aan me te vertellen raakte zijn situatie al aan het kantelen en kon hij na korte tijd zeggen “Ja, natuurlijk, ook ik wil niets liever dan deze problemen oplossen. Ik wil vrijen, net als anderen, daar kies ik nu voor.”

Jan, 33  “Vanaf het moment dat het traject begon, werd het een onderdeel van mijn leven en leek er – gelukkig maar! – geen weg meer terug.”  

“Vorig jaar in september heb ik contact opgenomen met Aquarion. De reden daarvoor was dat ik in mijn hele leven nog nooit een echte relatie met een vrouw had gehad en ook nog nooit met een vrouw had gevrijd. Het was een hele stap om naar Marion toe te gaan, maar je wordt er warm ontvangen. Eindelijk was er een plek om al die dingen te vertellen die zelfs mensen in je directe omgeving niet weten en waarvoor je je soms schaamt. 

De sessies met Marion en de boeken die je op haar verzoek leest deden mij de ogen openen. Verbaasd las ik dat je vanzelf meer aantrekkelijk voor een vrouw wordt zodra je haar mee uit vraagt. Iets wat ik uit angst voor afwijzing altijd had vermeden. Het was dus allemaal toch niet zo moeilijk als het leek… Verder krijg je veel suggesties en opdrachten naar huis mee. Zo kan ik mij nog goed herinneren dat ik de opdracht kreeg om een vrouw in het café aan te spreken. Wat was dat spannend, en wat was de opwinding en opluchting groot toen het dezelfde avond ook nog lukte! Het is een heerlijk gevoel om te merken dat je zulke leuke ervaringen zelf in de hand hebt. Je staat meteen meer ontspannen, zelfverzekerd en vrij in het leven en hebt zin om het zo weer te doen.  

Naast de gesprekken met Marion maakten ook de sessies met de coaches indruk op mij. Dat vond ik de meest confronterende sessies omdat mij een denkbeeldige spiegel van mij en mijn gedrag werd voorgehouden. Ik weet nog goed welke reacties de sessies bij mij opriepen. Mijn eerste reactie was er meestal eerst een van verbazing en verdriet (hoe heb ik altijd zo kunnen doen!), dan er een van opluchting (gelukkig maar dat ik het nu weet!), en vervolgens een gevoel van kracht en optimisme (eindelijk kan en ga ik er iets aan doen!). Ik zal ze net als de gesprekken met Marion mijn leven lang herinneren en zal er de rest van mijn leven veel aan hebben.  

De ontmoetingen met vrouwen in het echte leven bleven niet uit. Uiteindelijk ontmoette ik nog tijdens het traject een heel lieve vrouw, werd ze mijn vriendin en was de inwijding spontaan. Hoewel de relatie inmiddels voorbij is, heb ik ervaringen opgedaan die ik nooit zal vergeten en die ik kan meenemen naar mijn toekomstige relaties.” 

We hebben de neiging overgenomen om negatieve gedachten over onszelf toe te laten, te integreren als waarheid en ons te laten achtervolgen, levenslang. Alleen natuurvolkeren ontsnappen aan dit mechanisme, meestal tenminste, tenzij ze ons ontmoeten en wij ook hen besmetten. Een van de indringendste voorbeelden is: “Jij weet het beter dan ik, dus deug ik maar ten dele.” Soms gevolgd door “Vernietig mij dan maar.”

Tot we, ieder voor zich, tot het inzicht komen negatieve gedachten te laten voor wat ze zijn: hardnekkige overtuigingen, zomaar verhaal, helemaal niet de waarheid, opgedrongen verzinsels.

Doodeng.

Word jij nu een beetje wakker? Stofzuig dan je brein, word schoon en leeg, kom tot rust in wie je werkelijk hoort te zijn. Vast en zeker een natuurlijk-vrolijk, gewenst persoon.